BİR DEVRİN KAPANIŞI MI DESEM

Zeynep Duru doğduğu andan itibaren emen bir bebek oldu.Bu konuda beni hiç yormadı.İlk bir yıl çok rahat emzirdim canım kızımı.Ancak son zamanlarda ki iştahsızlığı yemek yemek yerine meme emmek istemesi ve bunu sürekli yapmak istemesi hatta işi abartıp canı sıkıldığı her an memeeeeee diye bağırması ve benim artık dayanamacak duruma gelmem bu işi bitirmemiz gerektiği anlamına geldi.Peki nasıl başaracaktım bu işi.Birkaç kez deneme yaptık ama bu Durunun daha çok ağlamasıysa sonuçlanınca ürküp vazgeçmiştim.En sonunda dün arkadaşımın söylediği bu formülü denedim.Mucize gibi bişey oldu ve Duru ne ağladı ne bağırdı ve emmedi.Sarımsağı şekerle iyice ezip göğsüme sürdüm.Meme emmek istediğinde kızım bak uff olmuş dedim baktı kaldı.Sonra yatakta dönerek memeden uzaklaştı ve bütün akşam emmedi.Ama sabaha karşı emmek istedi tekrar, uykusunda emzirdim, çünkü gece yarısı ne yapacağımı bilemedim açıkçası.Neyse sadece gece emmesi bile yeter aslında.Tabi sabahın altısında emmediği için ayaktaydı neyse ki bende bugün okulda değil başka biyerde görevliydim de geç gidecektim bu nedenle kahvaltısını falan yaptırdım.Eşimse bana bu süreçte psikolojik baskı yapıyor ahh yavrum benim acımasız anne hiç üzülmüyomusun falan diyerek beni caydıracağını sanıyor.Tabi esprisi bu söyledikleri o da bunun kızımız için daha iyi olacağını düşünüyor.Bugün okuldan dönünce ilk önce tedirgin oldum ne yapıcam diye ama normalde kapıda beni gören kızım ayakkabımı bile çıkarmama fırsat vermez bütün apartmanı yaygaraya verir memeeee diye saldırıya geçerdi.Ama bugün hiçbir şey yapmadı kaç saat geçti hala meme demedi ve en güzeli çok güzel yemek yemiş benimle de yedi.Çok mutlu oluyorum o yemek yiyince.Belki söylemek için çok erken ama sanırım bir devir kapanıyor.

işte sabahın köründe uyanıp sinirli sinirli bakan meleğim