İlk hamileliğimde ki bir çok şeyi ikinci de yaşamadığımı söyleyebilirim aslında.Öncelikle zaman nasıl geçti ve ne zaman 25.haftaya geldim bilemiyorum.Çünkü ilk hamileliğimde daha çok dinlenme fırsatı buluyordum.Okuldan gelip bir kase dondurma yiyip uyuyordum.Şimdi ise tam tersi bir haldeyim.Sabah evden Duru ile çıkıyorum.Onu resmen sürünerek götürüyorum uyanamadığı için.Sonra onu okuluna bırakıp kendi okuluma geçiyorum.3.35'te okuldan çıkıyorum ve Duru'yu almak için annemlere gidiyorum.(Dedesi onu öğlende okuldan alıp anneanneye götürüyor).Sonra annemlerde bir fasıl giydir et, gitmeye ikna et derken sürünerek tekrar arabaya sokuyorum:)Oto koltuğuna bağlama işi beni bu hamilelikte çok zorladı mesela.Neyse sonra yolda uyuma kızım nidaları ile eve varıyoruz,uyuduysa zorla uyandırıp eve çıkıyoruz.Eve kendimi attığım an bir derin nefes alıyorum.Sonra biraz dinlenmek için koltuğa kendimi atar atmaz kızım, üstümü çıkar anne,tuvaletim geldi anne,muz istiyorum anne vs..gibi isteklerini sıralıyor.Hepsini yerine getiriyorum.Sonrasında hava karardığı için ne yiyeceğiz telaşı sarıyor her akşam beni.Ve akşam yemeği hazırlıkları başlıyor.Babamız geliyor yemek ye,topla yıka derken kendimi gerçekten koltuğa atıyorum.Ve artık benim saatim başlıyor.Babamız çay yapıyor,içerken dinleniyorum.Sonra meyve saati ve erkenden uyuma vakti geliyor.Ertesi gün aynı maratona hazır olmak için erkenden yatıyorum çoğu zaman.İşte bu koşturma içinde geçen 25 hafta.Nasıl anlayabilirim ki!En güzeli minik kızımın dinlenmeye geçtiğim andaki tepikleri.İşte o zaman hissediyorum evet büyüdüm ben diye.
İlk hamileliğimde hızla kilo almıştım.Çünkü gerçekten rahatmışım.Bu hamileliğimde çok yememe rağmen henüz 6 kilo aldım.Çok şaşırtıcı benim için.Bakalım kaçla kapatacağım.
Peki ikinci hamilelikte duygularım nasıl.Herşeyden önce daha sakinim.Başıma ne geleceğini az çok biliyorum.Doğum,göğüs acıları,gece uykusuzlukları falan biraz daha hazırlıklıyım.Tek duam sağlık olsun gerisi zaten olacak mutlaka.Bebeğim sağlıklı sıhhatli olsun,zaten bebekliğini yapacak bir şekilde.
Henüz ona özel bir şey almadım.Nedeni yok sadece henüz almadım.İlkindeki gibi gereksiz pek çok şeyde almayacağım.Bu onun şansızlığı değil,çevremde yeni doğum yapan kuzenimin aldığı pek çok şey aynen duruyor.Duru'dan kalan yepyeni eşyalar,kıyafetler var.Bu nedenle her şeyimiz hazır aslında.Üstteki bambu beşiğimiz abladan kalan mesela.Yatak odamızda yerini aldı şimdilik.Sadece bir park beşik,puset ve kameralı telsiz alacağım kızıma özel.Çünkü ablası halen baston pusete biniyor.
Onun için alacağım puset de büyük ihtimalle nuna olacak.Telsiz de motorola hoşuma gidiyor ama henüz net değil.
Doğum konusunda henüz karar veremedim.İlk doğumum epiduralli normal doğumdu.Bu da öyle olabilir ancak belimde sıkıntılarım var.Endişe ediyorum bu nedenle.Doktor seçimimde ise bir özel doktora gidiyorum bir de Samsun doğumevine.Çünkü normal doğumu özendiriyor bu hastane.Gebe okulu var.Ayrıca normal doğumu özendiren odaları var.Ben görünce bayıldım.Belki bana da düşer kim bilir.İşte Samsun Doğum Evi keyifli doğum odaları.
Umarım her şey yolunda gider ve minik kuşumuz aramıza sağlıkla katılır.Tüm hamilelere kolaylıklar dilerim...
ikinci bebişin sağlıkla gelsin canm benim annesinin kucağına, ne güzel özetlemişsin durumu, aynı rutin bizde de işliyor hergün akşam 9:00 10.00'ları buluyor oturabilmem çoğu zaman koltukta uyuyakalıyorum yorgunluk gelip geçiyor Rabbim huzuru daim etsin yuvalarımızda arkadaşım :)
YanıtlaSilAmin canım benim inşallah.gerçekten yorucu bir tempo değil mi ama dediğin çok doğru önemli olan huzur gerisi boş
Sil