Her gün yeni bir olay, her gün yeni bir acı bitmeyen gözyaşları bir gün o evde bir gün bu evde. Gencecik bir canın ölümünü hemde vahşice ölümünü ilk duyduğumda önce içim yandı.Canı acıdı mı nasıl korktu diye düşündüm,sonra ilk aklıma gelen annesi oldu..annesi.. Gözünün içine bakarak büyüttüğü evladını bu şekilde kaybeden annesi...Hemen onun yerinde bende olabilirdim olabilirim korkusu içimi yaktı.Peki bu günden sonra ne yapacağız biz.evlatlarımızı canlarımızı nasıl büyüteceğiz nasıl okula yollayacağız.Biri kucağımda biri karnımda iki kız çocuğu annesi olarak bunları düşünmeden kendimi alamıyorum.Uykularım kaçıyor...Çocuklarımıza neyi öğreteceğiz?Kendini kimden korumayı öğreteceğiz?Özgecan öğrenmişti değil mi kendini korumayı hemde biber gazıyla,koruyabildi mi?Tehlikenin nereden geleceği belli mi ki!Toplu taşıma dediğimiz toplulukta bile gelebildi işte!Sorular sorular cevapsız sorular...
yazacak cok sey var yapılacak ıse tek sey :(
YanıtlaSilwww.kuzununannesi.com
yazıp yazıp sildim bende aslında en ağır cümleleri..
Sil